درک رفتار طبیعی کودک چطور اتفاق می‌افتد؟
پدر و مادرها اغلب در گفتن تفاوت بین رفتار طبیعی کودک و رفتار غیرطبیعی او مشکل دارند.
در واقع، تفاوت بین رفتار طبیعی کودک و غیرطبیعی او همیشه روشن نیست. معمولاً یک درجه یا انتظار است. یک خط درست، اغلب رفتار طبیعی را از رفتار غیرطبیعی تقسیم می‌کند، آنچه که “عادی” محسوب می‌شود بستگی به سطح کودک شما از رشد دارد، که می‌تواند تا حد زیادی در میان کودکان هم سن متفاوت باشد.
رشد می‌تواند ناهموار، بیش‌ازحد، با رشد اجتماعی، عقب‌مانده و یا بالعکس باشد.
در مجموع رفتار طبیعی با زمینه‌ای که در آن رخ می‌دهد (زمان و موقعیت خاص، ویژگی‌های شخصی کودک، ارزش‌های خانواده، انتظارات و زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی) مشخص می‌شود.
درک رشد منحصربه‌فرد فرزندتان نیازمند پیشرفت در جهت تفسیر، شرایط و یا انطباق رفتار لازم (خود شما) دارد. به یاد داشته باشید، تغییرات بزرگ کودکان از خلق‌وخو، رشد و رفتار است.
نقش پاسخ شما
پاسخ والدین شما، راهنمای شماست، به‌طوری‌که شما رفتار را عنوان یک مشکل می‌بینید. غالباً پدر و مادرها بیش از حد به تغییرات کوچک و جزی رفتاری واکنش نشان می‌دهند و آن را تفسیر می‌کنند.
در حالت دیگر، آنها ممکن است یک مشکل جدی را نادیده بگیرند یا بی اهمیت جلوه دهند. همچنین ممکن است آنها خیلی سریع، به آنچه هست پاسخ ساده بدهند، در واقع، مشکلات پیچیده به دنبال همه این پاسخ‌ها ممکن است سختی‌هایی را در ایجاد یا طولانی شدن زمان برای یک تصمیم داشته باشد.
رفتاری که پدر و مادر تحمل می‌کنند (بی‌اعتنایی و یا در نظر گرفتن معقول) در یک خانواده از خانواده دیگر متفاوت است. برخی از این تفاوت‌ها از تربیت خود پدر و مادر آمده است. آنها ممکن است پدر و مادر بسیار سخت و یا بسیار سهل داشته‌اند، حال انتظارات خود را از فرزندان به دنبال آن می‌آورند.
رفتار دیگر که به صورت یک مشکل بدین صورت در نظر گرفته شده است، زمانی است که پدر و مادر احساس می‌کنند، مردم رفتار کودک آنها را مورد قضاوت قرار می‌دهند. این مشکل ممکن است موجب یک رفتار متناقض از سوی والدین شود و فکر کنند کودکان در محیط عمومی آنها را خجالت‌زده می‌کنند.
خلق‌وخوی والدین و فشارهای روزانه نیز بر چگونه تفسیر کردن رفتار کودکان تأثیر می‌گذارد. پدر و مادر آسان‌گیر ممکن است طیف وسیع‌تری از رفتار را به صورت عادی تلقی کنند و دیرتر برچسب مشکل بزنند، درحالی‌که والدینی که از سیر طبیعی حرکت کرده و بیشتر به نظم و انضباط فرزندشان اهمیت می‌دهند، والدین افسرده یا با مشکلات زناشویی و یا مالی، کمتر احتمال دارد که وسعت رفتار فرزند خود را تحمل کنند.
والدین معمولاً در زمینه‌های مختلف تجارب شخصی، و ترجیحات با یکدیگر متفاوت‌اند، و در نتیجه سبک فرزندپروری است که رفتار و رشد کودک را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
هنگامی‌که هیچ پاسخی وجود ندارد
وقتی رفتار کودکان پیچیده و چالش‌برانگیز است، برخی از پدر و مادرها دلایلی برای پاسخ ندادن پیدا می‌کنند. به عنوان مثال، پدر و مادر اغلب توجیه می‌کنند که (“این تقصیر من نیست”)، نا امیدند (“چرا من؟”)، جلوگیری (“من نمی‌خواهم ناراحت ببینمش”) و یا ترس از طرد شدن (“او من را دوست ندارد”) را دارند.
متخصص اطفال می‌تواند کمک کند
اگر شما راجع به رشد و رفتار کودکتان نگران هستید یا اگر بر مسائل اثرگذار دیگر مردد هستید، در اسرع وقت با یک متخصص اطفال مشورت کنید حتی اگر فقط می‌خواهید مطمئن شوید که رفتار و رشد کودک شما طبیعی است.
منبع
مترجم : پیمان دوستی
