ایگو، کرونا و اصل واقعیت

ایگو، کرونا و اصل واقعیت

بزرگترین سوالی که ذهنم را این روزها به خود مشغول کرده این است : در روان افرادی که در این ایام کرونا ذره ای تغییر در سبک زندگی خود نداده اند چه می گذرد؟ همان ها که مطابق روال عادی زندگی ، صرفا سرگرم رفع نیاز های ابتدایی خود هستند. همان ها که استفاده از ماسک و دستکش را به ترسوها منتسب می کنند ؟
واقعیت نهفته‌ی کرونا ، در آمار نمایان می شود .
این ویروس ، سریع الانتقال است.
اپیدمی شده و روز به روز بیشتر و بیشتر متکثر و منتشر می شود.

پس چرا برخی خود را مقاوم می انگارند و اصول بهداشت اولیه ی اعلام شده از سوی سازمان بهداشت جهانی را رعایت نمی کنند؟!
در مرور افکار مدام ، ساختار شخصیتی فروید بیشترین تصویر ذهنی ام را اشغال می کند.
ازآنجا که به اعتقاد فروید ، شخصیت انسان از سه عنصر تشکیل شده‌ «نهاد» (اید)، «خود» (ایگو) و «فراخود» (سوپرایگو)، در مواجه با نیاز نیز بر اساس اولویت این سه عنصر ، شخصیت انسانی به سه قسم تقسیم می شود .

این سه عنصر در تعامل با یکدیگر، به رفتارهای پیچیده ی انسانی منجر می شود .

«نهاد» (id)

تنها مؤلفهٔ شخصیت است که از بدوِ زایش انسان حضور دارد. نهاد برای ارضای فوری نیاز هایش تلاش می کند و تأخیر یا به تعویق افتادن ارضا را به هر دلیلی تحمل نمی کند. به این ترتیب فقط ارضای فوری را می شناسد. و به همین دلیل ، نهاد ساختاری خودخواه، لذت جو،غیراخلاقی ، سمج و ناشکیباست . نهاد از واقعیت آگاه نیست. می توانیم نهاد را به نوزادی تشبه کنیم که فقط بر آن است که نیازهای غریزی خود را ارضا کند. غریزه ای که تحت سلطه‌ی اصل لذت است.

«خود»(ego)

بخش سازمان‌یافته و منطقیِ ساختار روانی و میانجی بین نهاد، فراخود، و دنیای خارجی است.
خود تابع اصل واقعیت است، چون از واقعیت آگاه است . تصمیم می گیرد که چگونه و چه وقت غرایز نهاد می توانند بهتر ارضا شوند. خود زمان ها، مکان ها و اشیای مناسب و جامعه پسندی را که تکانه های نهاد را ارضا خواهند کرد ، تعیین می کند.
وظیفه‌اش آن است که بین غرایز بدوی و واقعیت موازنه برقرار کند. در حالی که رضایت اید و سوپرایگو را برآورده می‌سازد، نگرانی اصلی‌اش محافظت از شخص است.

فراخود(superego)

فراخود جنبه ای از شخصیت انسان است که تمامی اخلاقیات، معیارها و ایده‌آل هایی که ما از بدو تولد (از والدین و جامعه) یاد می‌گیریم را شامل می شود.
فراخود کاری می کند که رفتار ما بی نقص شده و به تمدن نزدیک شود. تمامی تلاشش را متمرکزمی کند تا تمایلات غیر قابل قبول نهاد را سرکوب کند. فراخود در مبارزه ای دائمی ، علیه خود(ایگو) می کوشد تا آن را مجبور کند بر اساس معیارهای ایده آل رفتار کند؛ نه معیارهای واقعی.

کلید داشتن یک شخصیت سالم، تعادل بین نهاد، خود و فراخود است.

حال با بازنگری به سبک زندگی مردمانی که بهداشت فردی مربوط به کرونا را رعایت نمی کنند –چه در ایران و چه در اقصی نقاط جهان – می توان حدس زد که همچنان در شکل گیری ساختار ایگو گیر کرده اند ؟
نیاز های اولیه و فوری شان باید برآورد شود که همچنان به سفر می روند، به زیارت می روند ، به مهمانی می روند ، به رستوران می روند .
و می روند و می روند و می روند .

گویی از ماندن می پرهیزند چرا که از ایگو فراری اند.
در مقابل آنها که خود قرنطینگی دارند ، در زمان مناسب ، درمکان مناسب در خلوت به پیاده روی در پارک می روند ، با دستکش با ماسک و …آنها در تعاملی متمدنانه ، پاسخگوی نیاز ذهنی خود هستند اما با شناخت. با تعقل و به درآمیختن تعادل میان اید، ایگو و سوپرایگو. جوامع به چنین تعاملگرانی سخت نیازمند هستند.

نویسنده: لیلا موسوی

مقاله: ایگو، کرونا و اصل واقعیت