مصرف گرایی و شاخ های مجازی
با رشد شبکه های اجتماعی سلبریتی هایی شکل گرفته اند که هیچ گونه دانش و اطلاعاتی در هیچ زمینه ای ندارند. آن ها از طریق اینستاگرام به انتشار ویدیو هایی از زندگی شخصی خود پرداختند و از این طریق توانستند مخاطبانی را برای خود جذب کنند.
اما در واقعیت آن ها غرق مصرف گرایی هستند و به این دلیل مخاطبان علاقه دارند که آن ها را در اینستاگرام دنبال کنند. آن ها برای جذب مخاطب تمامی زندگی شخصی خود را به نمایش عموم می گذارند.
از طریق مصرف گرایی ماشین های گران قیمت و به اصطلاح لاکچری خود را به نمایش می گذارند. در واقع ۲۴ ساعته در اینستاگرام هستند و از خوراک، پوشاک و خانه ی خود عکس منتشر می کنند.
سلبریتی هایی که جز پول هیچ چیز برای نمایش ندارند. آن ها آن قدر در مصرف گرایی غرق می شوند که رابطه های انسانی را تبدیل به روابط کالایی می کنند.
عشق و رابطه یکی از بنیادی ترین مسائل در زندگی هر شخصی می باشد اما آن ها هر چند ماه یکبار پارتنر خود را تغیر می دهند. در واقع به فرهنگ مصرف گرایی خود می بالند و آن را افتخار می دانند.
در واقع در نگاه شاخ های مجازی زن یک ابژه و کالا برای نمایش است. این توصیف ها آن ها را تبدیل به شاخ های مجازی کرده است. شاخ های مجازی که با پول، تبلیغ و سکس می خواهند پول و مخاطب بیشتری به دست بیاورند و تمامی مفاهیم انسانی را به پایین رده تبدیل کنند.
آن ها به جایی می رسند که رختخواب ، معاشقه و رابطه جنسی خود را به نمایش می گذارند.
شاخ های مجازی از هر فرصتی برای تبلیغ استفاده می کنند که پول بدست بیاورند.
برای هر ۱۳ ثانیه میلیون ها تومان به جیب می زنند و دوباره به زندگی بی محتوا و بی هدف خود ادامه می دهند.
آن ها حتی آن قدر بنده ی پول و مصرف گرایی شده اند که از تمامی روش ها برای تبلیغ استفاده می کنند.
سکس و جذابیت جنسی از روش های آنان برای جذب مخاطب بیشتر و تبلیغ بیشتر است.
هیچ دلیلی ندارد که افراد از معاشقه و روابط شخصی خود فیلم بگیرند و آن را در شبکات مجازی منتشر کنند.
اما برای شاخ های مجازی رختخواب، معاشقه و سکس بسیار مهم است.
آن ها مانند کالا با پارتنر خود برخورد می کنند در واقع انگار آن پارتنر نوعی برده ی جنسی مدرن در اختیار شاخ های مجازی است.
افراد و انسان هایی که دغدغه فرهنگ و جامعه را دارند باید شاخ های مجازی را از زندگی مجازی و واقعی خود حذف کنند زیرا این گونه سلبریتی ها می توانند تاثیر مخرب و منفی بر زندگی ما بگذارند.
برای شاخ های مجازی هیچ چیزی جز پول و سکس اهمیتی ندارد؛ آن ها حتی با مخاطبان خود(follower) مانند کالا برخورد می کنند
زیرا اعتبار شاخ های مجازی به تعداد like ها و follower های آنان می باشد.
هر چه follower و دنبال کننده ی بیشتری داشته باشند بیشتر می توانند تبلیغ کنند و در نتیجه پول بیشتری بدست میاورند.
در پایان می توانیم به کتاب “درباب حکمت زندگی” شوپنهاور اشاره کنیم:
چنین جوان به ظاهر ثروتمندی که با فقر درونی وارد جامعه شده است، بیهوده می‌کوشد با بدست آوردن همه‌ی چیزهایی که در بیرون وجود دارد ثروت ظاهری را جایگزین غنای درونی کند. او به پیر فرتوتی می‌ماند که می‌کوشد با رایحه‌ی دختران جوان خود را تقویت کند. به این ترتیب سرانجام فقر درونی موجب فقر بیرونی نیز می‌گردد.
مقاله: مصرف گرایی و شاخ های مجازی
نویسنده: امیر حسین حسینی پور
