نوروز و سایکوز چیست و چه فرقی دارند؟
نوروتیک در فارسی به روان رنجور (اختلال خفیف) و سایکوتیک به روان‌پریش (اختلال شدید) ترجمه‌شده‌اند. برجسته‌ترین تفاوت اختلال سایکوز و نوروز بر درجه آگاهی شخص از حالت خود مبتنی است. در این مقاله بیشتر در مورد نوروز و سایکوز خواهیم خواند.
نوروز عبارت از یک اختلال روانی است که عملکردهای اصلی شخصیت را در بر نمی‌گیرد و فرد می‌داند که رفتار یا افکارش بهنجار نیست، همچنین اشاره به بیماری‌هایی دارد که فرد از وجود آن، رنج می‌برد اما برای جامعه بی‌خطر است. در عرف معمول پزشکی واژه نوروز به گروهی از اختلالات اطلاق می‌شود که در آنها علائم جسمانی و روانی اختلال اصلی را تشکیل می‌دهند و بیماری اساساً در اثر تعارضات درونی یا حوادث اضطراب‌آور زندگی ایجاد می‌شوند.
ارتباط با واقعیت در نوروز و سایکوز ها
در نوروتیک‌ها واقعیت سنجی از دست نرفته و قطع ارتباط با واقعیت آن‌طور که در سایکوتیک‌ها شایع می‌باشد، وجود ندارد و از بیماری خودآگاهی دارند. درواقع بیمار قادر است واقعیات دنیای خارج را ارزیابی کند اگرچه ممکن است علائم برای بیمار ناتوان‌کننده باشد اما رفتار او نسبت به نرم‌های اجتماعی اختلال جدی ندارد و با کاهش و افزایش مشکلات روزمره و فشارهای خانوادگی و اجتماعی کاهش یا افزایش می‌یابد. نمونه اختلالات نوروتیک مثل وسواس، اضطراب، ترس‌های مرضی (فوبیا) و …
اختلالات سایکوز بیماری‌هایی را شامل می‌شود که با هذیان و توهم همراه هستند به‌طوری‌که فرد رابطه خود را با جهان اطراف خود کاملاً قطع کرده و اطمینان دارد که آنچه می‌پندارد واقعیت است و فکر می‌کند همه مردم جهان در خطا و گمراهی هستند. همچنین ممکن است فرد مبتلا برای جامعه خطر داشته باشد. مثلاً اگر کسی توهم دارد و شیطان را در جلوی خود می‌بیند و اگر بداند توهم او پوچ و بی‌اساس است نوروتیک خواهد بود اما اگر خیال کند که واقعاً شیطان را می‌بیند سایکوتیک به‌حساب خواهد آمد. از سایکوزهای مهم می‌توان به اسکیزوفرنی و مانیک– دپرسیو اشاره نمود.
فرق دیگر نوروز و سایکوز در این است که فردی باشخصیت نوروتیک زودرنج، مغموم و افسرده، فاقد اعتمادبه‌نفس است. او گفت‌وگو با غریبه‌ها را دشوار می‌داند، از بدشانسی‌های احتمالی نگران است؛ از تجربیات تحقیرآمیز به مدت طولانی و به‌شدت، رنج می‌برد. افرادی که شخصیت نوروتیک دارند، مستعد استرس هستند چرا که آستانه ذهنی آنها در تهدیدآمیز دیدن هر موقعیت، پایین است.
نوروتیک‌ها تمایل دارند تا بدترین سناریوها را در ذهن خود بسط دهند و فکر کنند که چطور به رویدادهای احتمالی و بعید، خواهند پرداخت؛ درنتیجه، بیشتر استرس آنها از فکر کردن درباره موقعیت‌هایی که رخ نخواهند داد، ناشی می‌شود. اگرچه، افراد دیگر نیز تااندازه‌ای همین کار را می‌کنند، اما افرادی که شخصیت نوروتیک دارند، این کار را در حد افراط و بیمارگونه انجام می‌دهند.
منبع
۱٫آسیب شناسی روانی باچر و همکاران، ترجمه یحیی سید محمدی.
۲٫خلاصه روانپزشکی کاپلان و سادوک، ترجمه دکتر فرزین رضاعی.
ممنون .خیلی عالیه این سایت??????