ماهیت اختلال خلقی

اختلال خُلقی عبارت است از آشفتگی در حالت هیجانی، یا خُلق فرد. افراد می‌توانند این آشفتگی را به صورت افسردگی شدید، شعف شدید، یا آمیزه‌ای از این حالت‌های هیجانی تجربه کنند. ویژگی اصلی اختلال‌های افسردگی این است که افراد ملالت یا غم توان کاهی را احساس می‌کنند. در نوع دیگری از اختلال خلقی، به نام اختلال دو قطبی، فرد تجربیات هیجانی مخالف «قطب» افسردگی، یعنی، احساس‌های شعف به نام سرخوشی دارد.

برای آگاه شدن از ماهیت اختلال خلقی، فهمیدن مفهوم دوره اهمیت دارد؛ یعنی، دوره‌ی محدود زمانی که در طول آن، نشانه‌های خاص و شدید اختلال مشهود هستند. در برخی موارد، این دوره خیلی طولانی و شاید ۲ سال یا بیشتر باشد. افراد مبتلا به اختلال خلقی، دوره‌های نشانه‌های ملامت یا سرخوشی یا ترکیبی از هر دو را تجربه می‌کنند. دوره‌ها از چند نظر تفاوت دارند که متخصصان بالینی آنها را در تشخیص خود مستند می‌کنند (کِلِر و همکاران، ۱۹۹۵). تعدادی از روش‌های مشخص کردن دوره‌ی خلقی به شرح زیر هستند.

اولاً، متخصص بالینی شدت دوره را با شاخص‌هایی چون خفیف، متوسطه، یا شدید مشخص می‌کند. ثانیاً، متخصص بالینی مشخص می‌کند که آیا این اولین دوره است یا بازگشت نشانه‌هاست. در مورد دوره‌های بازگشتی، متخصص بالینی به این موضوع توجه می‌کند که آیا درمانجو بین دوره‌ها کاملاً بهبود یافته است یا نه. ثالثاً، شاخص‌ها می‌توانند ماهیت نشانه‌های برجسته را نیز منعکس کنند. برای مثال، برخی افراد در وسط دوره‌ی خلقی، حرکات بدنی‌ای دارند که کاملاً غیرعادی و احتمالاً حتی عجیب‌وغریب هستند. صفت کاتاتونیک ، حالت‌ها و حرکات عجیب بدن، مانند بی‌تحرکی، خشکی، یا فعالیت حرکتی بی‌هدف شدید را توصیف می‌کند. شاخص دیگر مربوط می‌شود به اینکه آیا این دوره پس از زایمان است، که در این صورت نشان می‌دهد آشفتگی خلقی زن، به زایمان ماه قبل مربوط می‌شود.

منبع:

کتاب: آسیب‌شناسی روانی
نویسنده: ریچارد پی هالجین – سوزان کراس ویتبورن
مترجم: یحیی سیدمحمدی