آسیب شناسیاختلالات روانیارتقاء سلامت روان
آواتاردرمانی برای بیماران اسکیزوفرن
پیشرفت در کاهش توهامات شنیداریِ اسکیزوفرنی
این گزارش درباره‌ی یک درمان تجربی است که شامل یک مباحثه‌ی رودررو بین بیمار اسکیزوفرن و یک آواتار بوده است که توهمات شنیداری آنان را به خودشان ارائه می‌کرده است و مشاهده‌شده که می‌تواند در کاهش نشانه‌های اسکیزوفرنی مفید باشد. لازم به ذکر است که این نوع از درمان می‌تواند در کنار درمان‌های معمول استفاده شود.
آزمایش کنترل‌شده به‌صورت تصادفی در آواتاردرمانی با یک مشاوره‌ی حمایتی صورت گرفته روی بیماران مقایسه شد و نتیجه این شده است که آواتاردرمانی در کاهش توهمات در مدت ۱۲ هفته بسیار مؤثرتر بوده است.
به دلیل نیاز بیشتر به مطالعه جهت بررسی میزان تأثیرگذاری در سایر بخش‌های سلامت و پزشکی؛ هنوز این نوع درمان به‌طور گسترده در دسترس نیست.
به گزارش لنست، این مطالعه اولین نوع آزمایش کنترل به‌صورت تصادفی در مقیاس بزرگ در این دسته از درمان‌هاست و برای بیماران اسکیزوفرن که دارای توهمات شنوایی مزمن و پریشان گر و آشفته ساز بوده‌اند برای بیش از یک سال اجراشده است (علاوه بر درمان خودشان). تمامی شرکت‌کنندگان این مطالعه به دریافت درمان عادی‌شان از طریق آزمایش ادامه داده‌اند.
طراحی آزمایش آواتاردرمانی
حدود ۶۰ الی ۷۰ درصد افراد اسکیزوفرن دارای تجربه‌ی توهم شنوایی بوده‌اند که به‌صورت نوعی، تهدیدکننده و آشفته ساز بوده‌اند. برای بیشتر افراد، درمان‌های دارویی این علائم را کاهش می‌دهند اما تقریباً یک نفر در چهار نفر بازهم صدا می‌شنیدند. درمان رفتاری شناختی برای روان‌پریشی (CBTp) نیز می‌تواند مفید باشد اما یک درمان زمان‌بر است.
بخش قابل‌توجهی از افراد اسکیزوفرن علی‌رغم دریافت درمان طولانی هنوز صداها را دریافت می‌کردند. پس خیلی مهم است که ما به دنبال انواع سریع‌تر مؤثرتر و جدیدتری از درمان باشیم. این گفته‌ی نویسنده‌ی اصلی پروفسور Tom Craig از کالج کینگ لندن و بنیاد NHS است.
وی افزود: مطالعه‌ی ما دارای شواهد اولیه‌ای هست که به‌سرعت موجب بهبود توهمات شنوایی برای افراد اسکیزوفرن شده و میزان وقوع این توهمات و میزان آشفتگی که آن‌ها برای بیمار دارند را در مقایسه با درمان از نوع مشاوره‌ای کاهش داده است.
این مطالعه در کلینیک SHARP بیمارستان Maudsley و انستیتوی روان‌شناسی روان‌پزشکی و نوروساینس کالج کینگ در لندن صورت گرفت که ۱۵۰ بیمار در آن شرکت داشته‌اند که همگی برای تقریباً ۲۰ سال اسکیزوفرنی داشته‌اند و سه تا چهار بار به‌طور میانگین صدا شنیده‌اند. از این تعداد افراد، ۷۵ نفر درمان با آواتار را تجربه کردند و ۷۵ نفر دیگر، یک فرم مشاوره‌ی حمایتی دریافت کردند که برای این مطالعه طراحی‌شده بود. آن‌ها علاوه بر این درمان‌ها درمان عادی از طریق داروهای ضد جنون را نیز ادامه می‌دادند.
آواتاردرمانی بیش از ۶ جلسه به طول انجامید. که هر هفته یک جلسه‌ی پنجاه‌دقیقه‌ای را شامل می‌شد. قبل از آغاز درمان، درمانگر با بیماران کار می‌کرد تا بتوانند یک آواتار (شبیه‌سازی کامپیوتری شده) از صدایی که بیشتر می‌خواستند آن را هدف درمان قرار دهند ایجاد کنند که این شامل چیزی بود که درواقع از آن صدا می‌شنیدند، اینکه صدا چگونه به گوششان می‌رسید و اینکه صدا به نظر چه شکلی می‌آمد. درمان شامل یک مکالمه‌ی سه نفره بین بیمار، درمانگر و آواتار بود که در آن درمانگرها هم به‌جای خودشان و هم به‌جای آن آواتار صحبت می‌کردند.
میزان بهبودی
در هر جلسه، پس از بحث درباره‌ی اهداف روز کاری، بیماران حدود ۱۰ تا ۱۵ دقیقه به‌صورت روبه‌رو با آواتار صحبت می‌کردند و آواتار (درمانگر) از طریق این مکالمه سعی بر شناخت و کشف نقاط قوت بیمار می‌کرد. این جلسات ضبط می‌شدند و سپس فایل صوتی جلسه به خود بیماران داده می‌شد تا به آنچه از صداها می‌شنیده‌اند در خانه گوش دهند و به روند مثبت درمانشان آگاه باشند.
درمان به شیوه مشاوره حمایتی نیز برای همین تعداد و همین تعداد جلسه اجرا شد. ارزیابی‌های صورت گرفته از توهمات شنیداری بیماران توسط محققین تکمیل شدند و در این امر این نکته لحاظ شد که محققین از نوع درمان دریافتی بیمار اطلاعی نداشتند.
پس از ۱۲ هفته علائم گروهی که تحت آواتاردرمانی قرار گرفتند کمتر از گروهی شد که مشاوره دریافت کرده بودند.
حتی این موضوع نیز دیده شد که بیماران دریافت‌کننده‌ی آواتاردرمانی، توهمات خفیف‌تر و کمتر آشفته‌ای پس از درمان داشتند. هفت نفر در گروه آواتاردرمانی و دو نفر در مشاوره گزارش دادند که توهماتشان به‌طور کامل پس از ۱۲ هفته از بین رفته است.
منبع
ترجمه: نیلوفر توکلی
لینک گزارش پژوهشی در ژورنال The Lancet Psychiatry:
لینک خبر:
