سبک زندگیمتفکران بزرگ

رنج از نگاه نیچه

رنج بزرگ‌ترین موهبت بشر

رنج از نگاه نیچه

۱

معدودی از فلاسفه به احساس بدبختی و ستوه، حسن ظن داشته‌اند. به‌طور سنتی، زندگی خردمندانه را با کوشش برای کاهش رنج – اضطراب، ناامیدی، عصبانیت، تحقیر خود و شکست عاطفی – ملازم شمرده‌اند.

۲

فریدریش نیچه اشاره کرد که اکثر فلاسفه همواره «بی‌خاصیت» بوده‌اند. او در پاییز ۱۸۸۸ با اندکی پریشانی گفت: «سرنوشت من این است که نخستین انسان شریف باشم»، «سخت بیمناکم که روزی مرا مقدس بنامند»؛ و این تاریخ را حدود طلوع هزاره‌ی سوم می‌دانست: «بگذارید فرض کنیم که مردم حدود سال ۲۰۰۰ اجازه خواهند یافت آثار مرا بخوانند.» او مطمئن بود مردم از آثارش لذت خواهند برد:

به نظر می‌آید به دست گرفتن یکی از کتاب‌های من از نادرترین امتیازاتی است که فرد می‌تواند به خود عطا کند – حتی تصور می‌کنم چنین شخصی در حین انجام دادن این کار کفش‌های خود را – چیزی از پوتین نمی‌گویم – از پا درمی‌آورد.

این امتیازی بود؛ زیرا نیچه، چهره‌ای تنها در میان بی‌خاصیت‌ها، دریافته بود کسانی که خواهان احساس رضایت خاطر هستند باید از هر گونه سختی استقبال کنند:

شما می‌خواهید رنج را از میان بردارید، اگر بشود – و کدام «اگر بشود» ی دیوانه‌وارتر از این! ولی چه می‌خواهیم؟ گویی ما به راستی خوش می‌داریم که رنج را فزونی بخشیم و آن را از آنچه تاکنون بوده است بدتر کنیم.

گرچه نیچه در ابراز بهترین آرزوها برای دوستانش بسیار مبادی آداب بود، ولی قلباً می‌دانست به چه نیاز دارند:

در حق انسان‌هایی که دوستشان دارم، آرزوی رنجوری، پریشانی، بیماری، بدرفتاری و آزردگی می‌کنم. آرزو می‌کنم که آنها با خودخوارشماری ژرف، عذاب بی‌اعتمادی به خود و بدبختی شکست‌خوردگان ناآشنا نمانند.

این امر کمک می‌کند تا دریابیم چرا کارش به مقام زیر رسید، گرچه خودش هم این وضع را پیش بینی کرده بود:

بزرگ‌ترین هدیه‌ای که تاکنون به بشریت داده شده است.

منبع

کتاب: تسلی بخشی‌های فلسفه
نویسنده: آلن دوباتن
مترجم: عرفان ثابتی

برچسب ها

نوشته های مشابه

یک نظر

  1. بسیار به نیچه علاقمندم من‌نمونه بارز پیش بینی ایشان در اشتیاق به خواندن آثارشان هستم.نیچه از معدود فلاسفه ایست که بسیار ساده جملاتش به فهم و درک‌بیشتر مسائل کمک‌میکند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پژوهش