هنگامی‌که فرد خود را وقفِ «فردیت» می‌کند، غالباً سرمشق می‌شود و اثر مثبتی بر روی افراد دوروبر خود می‌گذارد. درست همانند جرقه‌ای که گسترش می‌یابد. و این معمولاً هنگامی روی می‌دهد که آدمی نمی‌خواهد روی دیگران تأثیر بگذارد. کارل گوستاو یونگ – کتاب انسان و سمبولهایش ص ۳۴۰
