ایوان پاولوف در سال ۱۸۴۹ در شهر قدیمی ریازان در روسیه به دنیا آمد. پدرش کشیش فقیری بود که عاشق کتاب بود و زیاد مطالعه می‌کرد. ایوان آموختن خواندن و نوشتن را در پنج سالگی آغاز کرد، ولی تا سن سیزده سالگی وارد مدرسه نشد.
در خلال سال‌هایی که پاولوف جوان دوره دانشجویی را می‌گذراند، یعنی اواسط قرن نوزدهم در روسیه دگرگونی‌های زیادی در شرف انجام و رژیم تزاری متزلزل شده بود و روشنفکران آن زمان ازلحاظ سیاسی در جامعه هیجانی ایجاد کرده بودند. جامعه علمی نیز طبعاً از این هیجان بی‌نصیب نمانده بود و آثاری چون بازتاب‌های مغز نوشته سچنوف تکانی در جامعه علمی ایجاد کرده بود. روش مادگرایانه سچنوف تأثیر عمیقی بر پاولوف جوان باقی گذاشت و وی را به راهی که به تجربه و آزمایش عینی به‌جای درون‌نگری و مفروضات ذهنی ختم می‌شد سوق داد.
پس از دریافت مدرک پزشکی از آکادمی پزشکی نظامی در ۱۸۷۹ وی همه‌ی وقت خود را وقف تحقیقات کرد. در سال‌های ۱۸۸۴ تا ۱۸۸۶ با یک کمک‌هزینه تحصیلی که از کشور آلمان دریافت کرد مدتی در لایپزیک و هایدلبرگ و برسلائو به مطالعه پرداخت. در کلنیک سن‌پترزبورگ که پاولوف کوشید تا نظریه پزشکی را با عمل بالینی تلفیق کند موفق به کشف اعصاب ترشحی پانکراس در ۱۸۸۸ شد و سپس به پژوهش درباره فرایندهای گوارشی پرداخت. پژوهشی که سرانجام در ۱۹۰۴ جایزه نوبل را نصیب وی کرد.
در ۱۸۹۰ پاولوف به سمت داروشناسی در آکادمی پزشکی نظامی در سن‌پترزبورگ برگزیده شد و یک سال بعد استاد فیزیولوژی آن دانشگاه شد، سمتی که تا سال ۱۹۲۴ آن را حفظ کرد.
در سال ۱۹۰۷ وی به عضویت آکادمی علوم روسیه پذیرفته شد و مدتی بعد به ریاست انیستوی فیزیولوژی رسید و تا زمان مرگ خود در سال ۱۹۳۶ در این سمت باقی ماند. اگرچه پژوهش‌های پاولوف از اهمیت روان‌شناختی زیادی برخوردار بود اما او همواره مدعی بود که این پژوهش‌ها مطالعه فرایندهای فیزیولوژی مغزند نه مطالعات روان‌شناختی.
از سوی دیگر در آمریکا و در آغاز قرن بیستم پاولوف در بین روانشناسان آمریکایی کاملاً شناخته‌شده و مشهور بود. کتاب «گفتارهایی درباره بازتاب‌های شرطی بیست» و «پنج سال مطالعه عینی بر روی فعالیت‌های عالی عصبی حیوانات» در ۱۹۲۸ به‌وسیله هورسلی گانت پزشک آمریکایی ترجمه شد. به مدت ۳۵ سال کارهای پاولوف و همکاران وی حمایت و تأیید فراوانی برای روانشناسی عینی به‌طور اعم و برای رشد فیزیولوژی در روسیه به‌طور اخص به همراه داشت. روی‌هم‌رفته پاولوف به‌عنوان یک دانشمند مخلص که در کاربرد روش‌های عینی و آزمایش، مهارتی تام داشت در دهه ۱۹۶۰ پیش از دورانی که در قید حیات بود به‌عنوان ایجادکننده یک پایه علوم طبیعی برای روانشناسی مورداحترام و تجلیل قرار گرفت. و از آثار معروف وی نیز می‌توان به‌کار غده‌های گوارشی و مجموعه سخنرانی‌ها اشاره کرد.
منبع:
باسلام
ازبیننده های طرفدار مطالب شما هستم،لطفا مقالات بیشتر به روز منتشر نمایید.
متشکرم