«کسی که به سرگشتگی و آشفته‌فکری در فلسفه مبتلاست مانندِ کسی است که در اتاقی گرفتار شده و می‌خواهد بیرون برود ولی نمی‌داند چگونه. به سویِ پنجره می‌دود؛ ولی ارتفاعِ آن از زمین زیاد است. بخاریِ دیواری را امتحان می‌کند؛ ولی سوراخِ آن بیش‌ازحد تنگ است. کاش فقط برمی‌گشت و به سویِ دیگر نگاه می‌کرد، آن‌وقت می‌دید که درِ اتاق، تمامِ مدّت گشوده بوده است.» از کتاب فیلسوفان و مورخان
